De verteltrant van het boek kwam ons bekend voor: in oorlog
en terpentijn bedient Hertmans zich van hetzelfde principe. De afwisseling
tussen het verhaal in het verleden en de zoektocht van de hoofdpersoon in het
heden kan heel hinderlijk zijn. Toch is het dat in deze roman niet, want hoewel
dat de auteur erg op de voorgrond plaatst, sleurt het je ook weer verder mee.
Het idee om aan de hand van een flard een verhaal te
reconstrueren boeide. Wat is er terug te vinden aan historische feiten en wat
kun je als auteur zelf inkleuren. En wat zijn de gevolgen daarvan voor het
verhaal? Een beslissing om met een baby op de rug achter je oudere kinderen aan
te gaan is niet historisch te reconstrueren, maar het dilemma is invoelbaar.
De rustige verteltrant met mooie formuleringen nam de lezers
mee, soms in woede of wanhoop, soms in vreugde. Het bood ook een doorkijk op de
huidige verwarrende tijd, schiep een ander perspectief. De (on)verdraagzaamheid
die geloven soms kunnen meebrengen, de gevolgen van standsverschillen.
Het was een boek dat bleef hangen, waar we zo nu en dan aan
terug dachten. Een goed teken, in dit geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten